Mijn eigen zomerjurkje voor Jente, met band dat niet bestaat...

Een poosje terug heb ik hier dit jurkje geplaatst, mijn eigen ontwerp met als basis de Quiara van Farbenmix. Jente heeft het heel graag aan, en nu zag ik pas op de markt een prachtige tricot van Dapper. En dus kwam dit patroon weer goed van pas. Deze keer een zomerversie, die ze meteen vandaag mooi aan kon. Iets netter dan de vorige keer, iets aangepast hier en daar, en iets langer, zodat ze 'm zeker de hele zomer en misschien nog volgend jaar aankan.
Het meest bijzondere onderdeel van de jurk is niet de stof, maar het band. Het is elastisch fluweelband. Enne... dat bestaat niet! Tenminste, in de winkel waar ik er naar vroeg, en ook bij een paar kramen op de markt kreeg ik dat te horen. Gelukkig wist Lilian van Kleurenmix wel beter, die heeft het gewoon in haar webwinkel.

Terwijl ik aan het naaien was, hoorde ik naast me gerommel. Dacht nog geïrriteerd dat er een muis zou zitten, maar bij nadere inspectie bleek ik ander bezoek te hebben: een dikke, stoffige (want in een hoekje achter de kast kom ik niet zo vaak...) pad!
Die was makkelijk te vangen in een vaas en buiten hobbelde hij kalmpjes weg.

Mijn naaikamer - episode 1

Al een poos ben ik van plan mezelf wat meer naairuimte te geven. Nu naai ik op de eettafel, met als gevolg dat ik elke keer als ik ergens mee bezig ben de boel van tafel moet halen, of we moeten aan de salontafel gaan eten. Mijn spullen staan in de inloopkast onder de trap, maar zo heel goed kun je daar nou ook weer niet inlopen, en als het net even niet netjes is, kun je al nergens meer bij.
Nou hebben wij een bijkeuken.....
En die bijkeuken, dat wordt mijn nieuwe naaikamer! Ik heb er enorm veel zin in. Ik ben ideeën aan het verzamelen (eindelijk iets waar ik Pinterest voor kan gebruiken) en plannen worden steeds concreter.
Vandaag dee eerste echte stap, een kleintje maar: mijn naaigaren gesorteerd in potten. De deksels worden later aan een plank geschroefd, zodat de potten eronder kunnen hangen, ook de onderkant van de plank gebruikt, als dat niet efficiënt is!

Het proces dat hardlopen heet...

Nog met rode wangen zit ik na te genieten van het hardlopen. Dat op zich is al bijzonder, dat genieten. Want wat zag ik er tegenop om te beginnen. Maar ja, een sportschool was ook niet alles...
Hardlopen, ach, zo hard gaat het niet, is een proces. Elke keer als je eigenlijk geen zin hebt toch die hardloopkleren aan doen. Steeds een stukje verder. Grenzen verleggen, maar ook: grenzen bewaken. Niet verder gaan dan goed voelt. Dat moest ik leren. De eerste keer dat ik 15 minuten wilde lopen (vorig jaar een keer), viel ik bijna flauw (echt bijijijijijijijna!), gewoon omdat ik vond dat ik 15 min moest kunnen. Maar je leert ervan...
En dus liep ik eerder deze week 3,97 km, en geen 4 km, omdat ik op dat punt besloot dat het goed voelde om te stoppen. En dus ben ik nu zo blij met 4,37 km. En misschien ben ik de volgende keer wel tevreden met 3,5 km, omdat het goed voelt om op dat punt te stoppen...
Luisteren naar mijn lijf, niet naar mijn appje dat vertelt hoe ver of hoe lang ik heb gelopen. En ook, ondertussen wel... genieten. Genieten van het gevoel dat ik NOG een stukje verder kan. Te voelen dat ik eerst een beetje buiten adem ben, maar dat dat over gaat, Gewoon, van het kunnen, van het naar mezelf luisteren, van veel makkelijker de trap op kunnen dan als ik niet hardloop, van kleren die te groot worden
... En misschien, ooit, haal ik de 10 km wel, hoewel de fysiotherapeut mij waarschuwde dat ik een half uur waarschijnlijk niet zou halen...

Nog een pet (en met vertraging: een concertjurk voor Jente)

De pet die ik pas voor mijn vriendin maakte, heb ik naar haar opgestuurd en hij blijkt perfect te passen en heerlijk te zitten. Voor mij reden genoeg om te kijken of ik nog een restje stof had liggen. Dat had ik, een soepele rib, een kliekje van de concertjurk die ik voor Jente maakte voor het grote concert in de Hanzehof in december. Die jurk blijkt ongeveer met alle kleuren te combineren te zijn, en dus leek het me een handige stof voor een multi-inzetbare pet. Deze keer niet keerbaar, omdat de buitenkant te ruw is. En ik heb er daarom lekker een labeltje van mezelf op gedaan, want die staat er ook wel heel leuk bij.

Sfeerverlichting voor mijn meiden

Gelukkig houden we van kleedjes knippen!
Een poos terug vond Eline dit knutselidee: kerstlampjes met bloemetjes van cupcakevormpjes. We waren er in de kerstvakantie al mee begonnen, maar 't bleef liggen en kwam niet af. TOT... ze van de week in de winkel een knutselboekje tegenkwam dat ze graag wilde hebben. Ik zag mijn kans schoon en zei: Je mag hem hebben, als je lampjes af zijn...
Dus wat lag er vanochtend op tafel: precies, tientallen bloemetjes van cupcakevormpjes. Kerstverlichting gezocht op zolder, bloemetjes eraan gemaakt, na een paar bloemetjes bedacht dat het misschien wijs was om eerst even uit te proberen of de lichtjes het deden, nieuwe kerstverlichting gezocht op zolder, deze keer 2 strengen van 20 lampjes i.p.v. 1 van 50, zodat Eline en Jente er allebei eentje konden krijgen.
En eigenlijk is het resultaat wel heel erg leuk!

Zomerpet

Soms mag je iets heel bijzonders maken. Met heel veel liefde heb ik deze pet gemaakt voor een vriendin, die door de chemo geen haar meer heeft. Ze wilde een vrolijke zomerpet met paars. De pet is keerbaar, en alle naden zijn doorgestikt, zodat ze ook niet gaan opfrommelen als de pet gewassen is. Op een kaal hoofd voel je alles. Deze is gemaakt van restjes uit mijn voorraad.. Als de maat goed is, komen er nog wel meer.
Ik had  'm gisteren net voor 5 uur af, dus hij kon nog met de post mee, hopelijk heeft ze 'm vandaag.

En nog een vleermuisshirt

Tja, na ons dagje Deventer gisteren kon ik net de trein niet meer halen. En wat doe je dan... je duikt een stoffenzaak in... Met een heel bescheiden resultaat overigens, een lap tricot en een paar klossen lockgaren.
En het was ook nog tricot met een speciaal doel: nog een vleermuisshirt voor Eline. Voor het eerst in een paar jaar mijn covermachine tevoorschijn gehaald. Nog een beetje onwennig, maar voor de eerste keer na al die tijd ging 't eigenlijk best weer aardig. En Eline.. die is helemaal blij met 't shirt.

Dagje Deventer met Cantorij Emmeloord

Gisteren een heerlijke dag gehad met mijn koor, Cantorij Emmeloord. Niet logisch om als je in Warnsveld woont in Emmeloord op koor te zitten, maar ja, na bijna 26 jaar kun je natuurlijk geen afscheid nemen.
Meestal moet ik reizen, deze keer moesten mijn koorgenoten vroeg op, want we gingen naar Deventer. Superleuke rondwandeling door het Noorderbergkwartier, niet te verwarren met het Bergkwartier, dat net aan de andere kant ligt. En gezongen, in een koude Lebuinuskerk, Maar ondanks de kou wel heel leuk om in zo'n enorme kerk te zingen! (en te luisteren naar Q-Brass)